Uit Oeganda

Acryl op 50x50 doek

Bezoeking

Het maken van een zelfportret is confronterend. Maar soms ook comforterend. De vorige versie, van 20 augustus, werd door mijn kinderen en hun partners niet goed bevonden. (Te oud, te ernstig.) Door Toyfa wel. Ester, medeschilderes, had ook nog wat tips. Manlief onthield zich van commentaar. Zoon, kunstminner, grijnzend: " Nee mam, ga er maar weer overheen." Maar er overheengaan in deze techniek valt niet mee. Ik wilde de achtergrond laten doorschijnen en die ben je dan kwijt. Veel werk. Bijna klaar, zegt echtgenoot: "Een stuk beter." Collega's: "Ik herken je er niet in, je mond is niet goed, maar je neus klopt wel." Ja, kunsjt... Iedereen zei: "Je andere, beige zelfportret (zie mrt 2007, MS) is beter." Toyfa: "Nee, lijkt niet. Het vorige wel. Je neus is te dik." Ziehier het uiteindelijke resultaat. Neus meer schaduw, mond lijkender. Ik ben benieuwd naar de andere 9 portretten van het collectief. Niet iedereen is eraan begonnen begreep ik. Ideeën voor een expoplek zijn hier niet binnengekomen.
Dus: acryl op 100x100 doek.