Aquarel op 40x50 papier. Afgelopen maandag heb ik na 7 jaren deze Eritrese vrouw weer gezien. Ik kende haar niet goed; ze zat niet in mijn lesgroep.
Ze is enorm veranderd; ik moest 2 keer kijken voor ik in de gaten had, dat ik haar eens geportretteerd had. Die kuiltjes in haar wangen... Wie weet, vraag ik haar nogmaals als model voor het collectief.
De onderstaande schilderijen bestaan niet meer, want ze zitten als verfhuid
onder dit schilderij, dat óók nog niet af is... en misschien eveneens verdwijnt onder een volgende opzet, wie weet. Het schilderij is voor mijn dochter, die kritisch is (mag ook wel als je kunstgeschiedenis studeert).